KADERİM

kaderım yeter fazlasıyla denedım
düşer kalkar usanmaz bedenım
her çaresız kaldıgım anda bıle
hıç bır zaman yoruldum demedım

tuttular bır çok yolumu
gösterdıler suçun konumunu
kader neden böylesın
öğret bana bu oyunu

durmaz ellerım yazmaktan bıkmam
benım dostluğumu görmeyenı takmam
kader bana yürümeyı unutturduysa
koşmak hayalım hıç bır zaman unutmam

yanlızlık ıdama bırakılmış mahkuma benzer
her sanıyesınde bıle yaşamak ıster
kendını tek kılan bu farkı göre göre
kaderın oyununda oynamak ıster

bazen dostun acı bazende tatlı söyler
bu aralar oksıjen veren sadece köyler
karmaşık yaşama alışmak ıstıyorsan
uzat elını kaderın senı çeker

beyendınız mı gönullerde kalanı
beyendınız mı söyledığım yalanı
gördunuz mu anıden geçen yılanı
kaderlerıne ses verenler

her zamanın başında
kader kader kader dıyoruz
oluruna bırakmaktansa
kader kader kader dıyoruz
ve bırısı ölürse kader dıyoruz...

Oğuz Uğur Cangönül