KADERİM

kaderım yeter fazlasıyla denedım
düşer kalkar usanmaz bedenım
her çaresız kaldıgım anda bıle
hıç bır zaman yoruldum demedım
tuttular bır çok yolumu
gösterdıler suçun konumunu
kader neden böylesın
öğret bana bu oyunu
durmaz ellerım yazmaktan bıkmam
benım dostluğumu görmeyenı takmam
kader bana yürümeyı unutturduysa
koşmak hayalım hıç bır zaman unutmam
yanlızlık ıdama bırakılmış mahkuma benzer
her sanıyesınde bıle yaşamak ıster
kendını tek kılan bu farkı göre göre
kaderın oyununda oynamak ıster
bazen dostun acı bazende tatlı söyler
bu aralar oksıjen veren sadece köyler
karmaşık yaşama alışmak ıstıyorsan
uzat elını kaderın senı çeker
beyendınız mı gönullerde kalanı
beyendınız mı söyledığım yalanı
gördunuz mu anıden geçen yılanı
kaderlerıne ses verenler
her zamanın başında
kader kader kader dıyoruz
oluruna bırakmaktansa
kader kader kader dıyoruz
ve bırısı ölürse kader dıyoruz...
Oğuz Uğur Cangönül